Milieu-activisten van het meest extreme soort zijn uit op de totale vernietiging van onze industriële kapitalistische maatschappij.
Naomi Naomi Klein (adviseur van de Heilige Vader) spreekt klare taal: "To fight climate change we must fight capitalism."
Groen is overal tegen, maar waar zijn zij eigenlijk voor?
De Nazi's -de oer-groenen van de jaren dertig uit de vorige eeuw- hadden een duidelijk beeld van de ideale wereld:
In hun ideaal beeld bestond de wereld uit regionale agrarische gemeenschappen met kleine werkplaatsen, die geheel zelfvoorzienend zouden zijn. De aarde leverde alles wat de mens nodig had: voedsel, kleding en woning.
De energievoorziening diende eveneens regionaal georganiseerd te worden.
De energievoorziening moest bovendien duurzaam zijn.
De Nazi's vonden dat er spaarzaam omgegaan moest worden met fossiele
brandstoffen. De aarde mocht niet uitgeput worden.
Waterkracht en windkracht waren de aangewezen bronnen voor de opwekking
van electriciteit.
Nazi ingenieur Franz Lawaczeck1 schreef er in 1933 een boekje over:
"Technik und Wirtschaft im Dritten Reich. Ein Arbeitsbeschaffungsprogram" 2 3
De windmolens zouden ten minste 100 meter hoog moeten zijn. Om 1000 KW vermogen op te wekken zouden de windmolens op 200-400m hoge torens geplaatst moeten worden met horizontale wieken bespannen met zeildoek met een spanwijdte van 100 meter.
Waterkracht en windkracht waren echter niet altijd beschikbaar. Daarom zou het overschot van de electriciteit van windmolens opgeslagen worden als "zeer goedkoop" waterstof via drukelectrolyse.
Dit waterstof zou dan weer gebruikt kunnen worden voor:
Probleem waren de financieringskosten. Franz Lawaczeck mocht uiteindelijk een proef windmolen bouwen met een torenhoogte van 80m en wieken van 50 meter. Verder is het nooit gekomen. Ook in het "Derde Rijk" gaapte er een gat tussen fantasie en realiteit.
De Nazi's, je zou nog sympathie voor ze krijgen. Ze waren slecht voor mensen, maar met de natuur hadden ze het beste voor!
("Green Tyranny", 2017 Rupert Darwall)